OMT Kaltenborn - Evjenth Konzept jest kompleksowym postępowaniem terapeutycznym, na które składa się między innymi:

I. Ocena funkcjonalna i biomechaniczna

II. Leczenie (trakcje, mobilizacje, manipulacje stawów, mobilizacje tkanek miękkich oraz mobilizacje tkanki nerwowej)

III. Edukacja oraz autotrening kinezyterapeutyczny pacjenta.

Terapia manualna znajduje zastosowanie w leczeniu wielu dolegliwości narządu ruchu, a w szczególności:

-dyskopatiach

-dolegliwościach bólowych kręgosłupa i stawów obwodowych (zwyrodnieniowych, pourazowych z zaburzeniami neurologicznymi)

- bocznych skrzywieniach kręgosłupa (skoliozy)

- innych schorzeniach ortopedycznych.

OMT Kaltenborn-Evjenth- skandynawska metoda, zwraca szczególną uwagę na tzw. „grę stawową”, czyli ruchy wewnątrz stawu, które umożliwiają dynamiczną, bezbolesną pracę mięśniową. Wiele metod stosując ruch czynny zakłada, że poprzez pracę mięśniową, prawidłowy model pracy stawów przywróci się samoistnie.

Według OMT Kaltenborn-Evjenth na początku należy przywrócić prawidłową „grę stawową” – przywrócić prawidłową proporcję toczenia i ślizgu wewnątrzstawowego. Dopiero po nadaniu prawidłowej mobilności stawu, rozluźnieniu tkanek otaczających staw i mięśnie, możemy bezpiecznie stosować ruch czynny, dynamiczny, baz narażania go na urazy – podwichnięcia, niestabilności, ból.

Terapeuta w trakcie badania zwraca uwagę na zakres, dynamikę ruchu, starając się wyczuć pracę stawów. Stosując trakcję, ślizy, kompresję na stawach, diagnozuje podłoże dysfunkcji, przeprowadzając jednocześnie zabieg wstępny, wyznaczając program leczenia. Dużą rolę w tej metodzie odgrywa znajomość wzajemnych ustawień płaszczyzn stawowych podczas wykonywania pozycji spoczynkowych, zaryglowanych, trakcji, ślizgu oraz doświadczenie, wyczucie terapeuty oporu tkanek łącznych.

Terapeuta w celu złagodzenia bólu stosuje trakcję w trójwymiarowym ustawieniu, wibracje, oscylacje, bierne rozciąganie przykurczonych mięśni, powięzi (struktur łącznotkankowych).
Dla zwiększenia ruchomości stawów stosuje wyżej wymienione mobilizacje w pozycji spoczynkowej, masaż funkcyjny, poprzeczny, mobilizację tkanki nerwowej (opony twardej, korzeni nerwowych). Dopełnieniem terapii są ćwiczenia wspomagające, prowadzone, czynne, ćwiczenia stabilizujące, jak również nauka form treningu mięśniowego, automobilizacji, autostabilizacji, stretchingu. Typowym działaniem terapeuty są techniki miękkie, bezpieczne, wyzbyte gwałtownych ruchów w obrębie stawów, wykraczających poza ich fizjologiczną ruchomość.